چینش بهینه منابع انتشار امواج الکترومغناطیسی برای دستیابی به بهترین پوشش کیفی (با به کارگیری الگوریتم ژنتیک در محیط gis)

مسئله یا موضوعِ تعیین بهترین شیوه توزیع مکانی نقاط دید یا نقاط انتشار موج (omvp)، در زمره موضوعات بهینه سازی است که به واسطه فقدان رابطه صریح ریاضی بین میزان پوشش دید تجمعی (که مهم ترین دلیل آن توپوگرافی است) و موقعیت نقاط دید، با روش های بهینه سازی تحلیلی حل شدنی نخواهد بود. از طرفی، کاربردهای فراوان و پُراهمیت این موضوع در حوزه های ارتباطات، مخابرات، نظامی، نقشه برداری، طراحی شهری و جز اینها، لزوم حل آن را بیشتر آشکار می کند. تلاش های صورت گرفته برای حل این مسئله با نقاط ضعفی همراه بوده اند که مهم ترین آنها «در نظر نگرفتن پوشش کیفی شبکه (کیفیت موج دریافتی)» و «قابل اجرا نبودن در مقیاس های واقعی به لحاظ حجم بالای محاسبات» است. در این تحقیق، روشی مبتنی بر الگوریتم ژنتیک برای حل مسئله omvp ارائه گردیده است که دو مشکل اشاره شده را تا حد زیادی برطرف می کند. در این روش هر نقطه کاندیدا به عنوان یک ژن و هر n نقطه به عنوان یک کروموزوم n ژنی در نظر گرفته می شود. با در نظر گرفتن مدل تضعیف امواج الکترومغناطیس به عنوان عنصر اصلی تابع برازندگی مشکل پوشش کیفی منطقه برطرف گردیده است. همچنین با تلفیق مدل tin و grid به عنوان ورودی های الگوریتم ژنتیک و استفاده از رئوس tin به جای پیکسل های grid به عنوان منبع ژن های اولیه الگوریتم ژنتیک، و در نتیجه افزایش سرعت اجرا و همگرایی الگوریتم ژنتیک، مشکل پیاده سازی در مقیاس های بزرگ نیز تا حد زیادی بهبود یافته است.